W ostatnich latach “Psie Przedszkola” zdobyły niezwykłą popularność i coraz większa liczba właścicieli psów korzysta z tego typu zajęć. Spotkania takie wnoszą niewątpliwie wiele kozysci, niemniej jednak musimy zdawać sobie sprawę z ewentualnych zagrożeń wynikających ze złego prowadzenia zajęć.
Podstawowym celem organizacji psiego przedszkola jest zapobieganie powstawaniu złych nawyków i zmniejszenie ilości problemów z zachowaniem w przyszłości.
Bardzo ważnym aspektem jest nauczenie właściciela podstaw komunikacji z psem oraz zbudowanie z nim prawidłowej więzi opartej na zaufaniu i poczuciu bezpieczeństwa. Uświadomienie podstawowych aspektów posiadania psa, przyczyn powstawania najczęściej spotykanych problemów i ich możliwych rozwiązań. Co pozwoli uniknać w przyszłości błędów wychowawczych spowodowanych niezrozumieniem psiej psychiki i błędnej interpretacji sygnałów wysyłanych przez pupila..
To tu właściciel powinien poznać techniki pracy z psem i dowiedzieć się o rożnych metodach szkoleniowych, zostać poinformowany o tym ze szkolenie pozytywne przynosi większe kozysci i lepsze efekty niż szkolenie metodami awersyjnymi, które są jeszcze dość popularne w niektórych kręgach społecznych.
Myślę ze bardzo ważne jest, poza zajęciami praktycznymi przeprowadzenie pogadanek podczas których właściciel zdobędzie choć podstawowa wiedzę o mechanizmach kierujących zachowaniem czworonoga, będzie miał również możliwość uzyskania odpowiedzi na nurtujące go pytania i szanse na dyskusje z innymi właścicielami szczeniąt.
W czasach gdy coraz większa liczba ludzi decyduje na na czworonoga bardzo ważna jest socjalizacja międzygatunkowa i wewnątrzgatunkowa. W towarzystwie innych przedstawicieli gatunku młody pies uczy się wykorzystywania sygnałów uspokajających i reguł komunikacji co w przyszłości zaowocuje umiejętnością unikania konfliktów podczas spacerów w zatłoczonych parkach czy nagłego spotkania w lesie.
W obowiązku organizatora jest odpowiedni dobór osobników w grupie i kontrola nad tym co się dzieje podczas zajęć czy zabawy. Szczenie nerwowe, wycofane nie może być “terroryzowane” przez bardziej pewnego siebie czy znacznie większego kolegę. Warto tez zwrócić uwagę na różnice w temperamencie i wielkości rożnych typów psów. Szczenie molosa może bardzo łatwo skrzywdzić młodego przedstawiciela mniejszej rasy nie tylko ze względu na różnice wielkości ale tez inny, bardziej gwałtowny sposób zabawy który przez osobniki o spokojnej naturze może zostać odebrany jako zagrożenie. Jeśli dopuścimy do sytuacji w której większy szczeniak notorycznie “maltretuje” nasza kruszynkę możemy spodziewać się w przyszłości niechęci czy nawet agresji w stosunku do przedstawicieli większych ras psów. I tu właściciel powinien zostać nauczony prawidłowej reakcji w takiej sytuacji. Musi nauczyć się interpretować sygnały wysyłane przez własnego psa i wiedzieć w którym momencie i jak przerwać zabawę aby nie wyrobić złych nawyków czy skojazen. .
Jeśli jesteśmy właścicielem tego większego również powinniśmy wiedzieć jak reagować w momencie gdy nasz pies napastuje mniejszych kolegów. Ma to również inne plusy, pies nauczy się delikatnej i łagodniejszej zabawy z ludźmi co w przypadku psów o gabarytach typowego molosa może być bardzo przydatna i ułatwiającą życie umiejętnością. Nie oznacza to ze powinniśmy izolować małe i większe szczenięta, wręcz przeciwnie, z im większą różnorodnością ras i ich zachowań nasze szczenie się spotka tym lepiej, o ile spotkania te są w pełni przez nas kontrolowane.
Psie przedszkole jest tez świetnym miejscem poznania innych ludzi, szczenie spotyka na zajęciach przeróżnych ludzi, mniejszych, większych, spokojnych, czasem gwałtownych i nerwowych. Pies ma szanse na wyrobienie pozytywnych skojazen, uczy się ze inni ludzie nie stanowią zagrożenia i są mili. Uczy się przebywania w większej grupie ludzi, co jest zbawienne jeśli mamy zamiar zabierać pupila w zatłoczone miejsca. Często bywa tak ze szczenie które nie miało kontaktu z innymi przedstawicielami gatunku „homo sapiens” poza rodzina, zabrane na miejska wycieczkę ogromnie się denerwuje i nie potrafi sobie poradzić z tak dużą ilością bodźców zapachowych, dźwiękowych i wizualnych.
Dobrze gdy psie przedszkole dale nam możliwość socjalizacji psa z dziećmi, są one zazwyczaj mniej delikatne, żywsze i głośniejsze od dorosłych ludzi i ważne aby nasz pupil nauczył się tolerancji niektórych dziecięcych zachowań. Warto tez nauczyć psa delikatności i spokojnego zachowania w obecności naszych ludzkich pociech. Dobrym pomysłem jest przeprowadzenie zajęć i pogadanek w obecności rodziców z dziećmi, poprzez zabawę i interesującą dyskusje możemy przekazać im podstawowe zasady wspozycia z psem. Pokazać ze pies jest żywym stworzeniem i ze nie można go traktować jak pluszowego misia i szarpiąc za uczy, ciągnąć za ogon czy bić gdy coś im się nie spodoba.
Głównym zadaniem rodziców jest dopilnowanie pociechy podczas takich spotkań aby nie zrobiła krzywdy szczenięciu, nawet jedno nieprzyjemne zdarzenie może wyrobić złe skojarzenia u psa.
Miejsce w którym odbywają się zajęcia również jest bardzo ważne, szczególną uwagę należy zwrócić na kwestie bezpieczeństwa. Różnorodność przedmiotów, zróżnicowanie podłoża na którym prowadzone są zajęcia, wielość dźwięków pozwala na przywczajenie psa do funkcjonowania w rożnych warunkach.
Im więcej bodźców dostarczymy podczas takich zajęć tym lepiej. Różnorodność taka pozwala nauczyć szczeniaka ignorowania nieistotnych bodźców środowiskowych przez co będzie mniej rozkojarzony, bardziej pewny siebie i będzie bardziej skupiał się na swoim właścicielu.
Zajęcia nie powinny być wierna kopia szkolenia dla dorosłych psów, na to przyjdzie czas później.
Instruktorzy powinni organizować naukę komend tak aby była łatwa i przyjemna zarówno dla szczeniąt jak i właściciela. Idealnie sprawdza się tu zasada nauki poprzez zabawę, dla szczenięcia szkolenie takie jest niewątpliwie bardziej atrakcyjne a i właściciel może wykazać się pomysłowością w wymyślaniu sztuczek co daje mu pewność siebie i motywacje do dalszej pracy z psem. Szczególny nacisk powinien zostać położony na nagradzanie, ignorowanie pomyłek i niestosowanie ostrych technik korekcyjnych.
Organizatorzy powinni pokazać właścicielom w jaki sposób skupiać uwagę psa na przewodniku i jak sprawić ze to on będzie atrakcyjniejszy od grupy bawiących się psów i innych czynników rozpraszających.
Odpowiednio dobrana metoda szkolenia jest chyba podstawa sukcesu, używanie tradycyjnych metod nauki, stosowanie metod szkolenia awersyjnego w przypadku tak młodych psów może niekorzystnie wpłynąć na ich zachowanie w przyszłości i zamiast zapobiegać powstawaniu problemów stanie się ich powodem.
Niedopuszczalne wręcz jest stosowanie przymusu, ostre karcenie, szarpanie na obroży zaciskowej czy kolcach. Po kilku takich zajęciach zamiast wesołego skupionego psiaka będziemy mieli zastraszonego, zflustrowanego szczeniaka który zamiast lgnąć do właściciela będzie go unikał.
Instruktorzy i asystenci prowadzący zajęcia powinni posiadać nie tylko wiedzę ale tez doświadczenie w zakresie szkolenia rożnych typów psów. Muszą mieć zdolność do wychwycenia nawet najdrobniejszych problemów z zachowaniem czworonogów. Powinni tez łatwo nawiązywać kontakty z innymi ludźmi bo w psim przedszkolu najwięcej uczy się sam właściciel nie pies, dlatego prowadzący musi posiadać umiejętność jasnego przekazu, cierpliwego tłumaczenia nawet po kilkadziesiąt razy tego samego nierzadko banalnego zagadnienia, dar przekonywania również jest bardzo przydatny.
Dobry organizator zajęć będzie starał się podchodzić do każdego szczenięcia indywidualnie uwzględniając jego specyficzne potrzeby, zdolność uczenia się czy przystosowania do nowych sytuacji. I to od organizatora, instruktorów i asystentów w głównej mierze zależy skuteczność i pozytywne efekty brania udziału w zajęciach dla szczeniąt.
W przypadku gdy trafimy na niekompetentnych ludzi, którzy idee psiego przedszkola traktują jako puszczenie grupy psów samopas możemy spodziewać się w najlepszym przypadku marnych kozysci wynikających z takich zajęć.
Małgorzata Kozłowska DipCabt, behawiorysta czlonek COAPE, CAPBT
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz